Gedraagt mijn partner zich niet vreemd? Wat denkt en doet mijn partner achter mijn rug om? Als jij weleens worstelt met knagende gedachten als deze en niet zeker weet of je je partner kan vertrouwen, dan ben je niet alleen. Maar hoe kun je daar het beste mee omgaan?
Trap op de rem
Als jij weleens het gevoel hebt dat er iets niet klopt; dat je partner stiekem iets vindt of uitspookt waar jij niet van op de hoogte bent, dan weet je hoe vervelend dat kan zijn. Misschien probeer je het voor je te houden of te onderdrukken, misschien heb je je partner weleens ondervraagd.
Stap één is om die razende gedachten tot stilstand te brengen. Je kan eindeloos door blijven piekeren en malen, of je partner blindelings beschuldigen, maar daar wordt de situatie niet beter van (en de sfeer ook niet). Probeer eerst tot rust te komen en te erkennen dat dit de situatie is.
Werp een terugblik
Om een zo objectief mogelijk oordeel te vormen, is het goed om even te reflecteren. Vraag jezelf eens af hoe je partner scoort op de volgende vlakken:
- Communiceert open en eerlijk
- Respecteert je ruimte, wensen en grenzen
- Is begripvol en behulpzaam
- Komt afspraken na/gedraagt zich voorspelbaar
Als iemand altijd een gesloten houding heeft en niet in staat is om dingen te bespreken, wordt het al gauw lastig om vertrouwen op te bouwen. Daarnaast zorgt het voor een zekere spanning, omdat gevoelens en gedachten worden opgekropt of niet onderling tot uiting komen. Net zo cruciaal voor een gevoel van veiligheid, is dat je wensen en grenzen worden gerespecteerd. Of het nu gaat om iets simpels als tijd voor jezelf, of hoe je met elkaar omgaat tussen de lakens.
Houd jezelf ook een spiegel voor. Hoe scoor jij op deze vlakken?
- Is rationeel ingesteld
- Respecteert zijn/haar ruimte, wensen en grenzen
- Is begripvol en behulpzaam
- Is zelfverzekerd/onafhankelijk
Iemand die emotioneel gedreven is, zal sneller geneigd zijn om tegen de feiten in te gaan. Dit kan ervoor zorgen dat een partner iets fout lijkt te doen, terwijl het misschien eigenlijk te maken heeft met iets wat in het verleden gebeurd is, met een andere partner. Ben je opvallend afhankelijk van je partner, dan is het waarschijnlijk dat je ook extra beschermend bent over je relatie, en mogelijk signalen denkt te zien die er in werkelijkheid niet zijn.
Wat is de uitkomst?
Merk je dat je partner regelmatig tekortschiet of niet zijn/haar woorden naleeft, dan is het niet meer dan logisch dat je alarmbellen gaan rinkelen. Er is zoiets als iemand teveel vertrouwen.
Aan de andere kant: niemand is perfect en je inschattingsvermogen zal nooit 100% accuraat zijn. Als je partner hoog scoort op deze vlakken en je hebt geen specifieke reden om hem/haar ergens van te verdenken, is het onredelijk om negatieve conclusies te trekken.
Het is mogelijk dat je vatbaar bent voor dit onzekere gevoel. Je opvoeding en levenservaringen zijn vormend voor je hechtingsstijl. Negatieve ervaringen blijven ons vaak bij en kunnen daardoor een grotere impact hebben.
De volgende stap
Iedereen heeft weleens een momentje van onzekerheid. Maar heb je goede reden om je partner te verdenken – al gaat het om een “kleine” leugen – probeer het dan toch kalm te benaderen. Het is vaak beter om iets te laten bezinken voordat je erop ingaat, dan er impulsief op te reageren. Sta stil bij het feit dat er altijd iets schuilgaat achter de manier waarop mensen zich gedragen, en dat het lang niet altijd voorbedacht of slecht bedoeld is. Dat is afhankelijk van de situatie.
“Het kan een hele positieve ervaring zijn om elkaar te helpen.”
Valt het jou op dat je regelmatig met een wantrouwend of “onveilig” gevoel zit, zonder dat je daar directe reden toe hebt? Zoals genoemd zijn er veel mensen die last hebben van onzekerheid of verlatingsangst, bijvoorbeeld door een gebrekkig zelfbeeld. Misschien heb je meer aandacht of bevestiging nodig dat het goed gaat en dat je geliefd bent dan gemiddeld. Of misschien trek je al gauw verkeerde conclusies over je partner, waarmee je hem/haar aanvalt. Dat kan negatieve gevolgen hebben voor jullie relatie.
In beide gevallen is het raadzaam om in gesprek te gaan met een therapeut of psycholoog. Dit is de beste manier om te achterhalen waar jouw (of jullie) uitdagingen precies vandaan komen en hoe je deze het beste kunt aanpakken. Als het idee om je partner hierbij te betrekken je afschrikt, is dat begrijpelijk. Maar het probleem is niet altijd eenzijdig en het zou ook een hele positieve ervaring kunnen zijn om elkaar door het proces heen te helpen.
Wat maakt dat jij met dit gevoel zit? En welke stappen ga je ondernemen? Wij horen het graag!
