In SassySue Talks geeft onze redacteur Sassy Sue jou een kijkje in haar brein. Of dit nu gaat om persoonlijke verhalen en ervaringen of het geven van een ongezouten mening. Onlangs kwam ze uit de kast en ze deelt graag haar weg naar een coming out met jullie.
Spannend!
Uit de kast komen; het is nogal een dingetje. Gelukkig wordt het steeds normaler, maar toch brengt het aardig wat spanning met zich mee. Onlangs ben ik voor familie, vrienden en social media kanalen uit de kast gekomen en nu deel ik dit ook graag met jullie.
Twijfels en angst voor afwijzing
First things first: Ik vond het best wel idioot dat er zo’n heel festijn van een coming out gemaakt moet worden. Omdat er door de maatschappij is besloten dat heteroseksualiteit in het ‘normale’ hokje hoort, wordt er meteen een uitleg verwacht wanneer je jezelf niet met dit hokje kan indentificeren. Dit heeft ook voor mij wel bijgedragen aan het moment en de tijd waarop ik besloot mijn verhaal met de buitenwereld te delen.
“Omdat er door de maatschappij is besloten dat heteroseksualiteit in het ‘normale’ hokje hoort, wordt er meteen een uitleg verwacht wanneer je jezelf niet met dit hokje kan indentificeren.”
Nu ben ik afgelopen juni zelf uit de kast gekomen, maar eigenlijk wist ik al langer dat ik vrouwen net zo interessant vond als mannen. Toch wilde ik het 100 procent zeker weten alvorens ik mezelf in een ‘abnormaal’ hokje zou duwen. Uiteindelijk willen we allemaal geaccepteerd worden door de buitenwereld en dat werkt toch het beste wanneer je maar zo normaal mogelijk bent.
For example: wanneer je op het terras zit kijk je sneller naar een jongeman die een glitter rok draagt en daaronder op hoge hakken door de straat flaneert, dan een jonge dame in een highwaist jeans en basic shirt.
“Uiteindelijk willen we allemaal geaccepteerd worden door de buitenwereld en dat werkt toch het beste wanneer je maar zo normaal mogelijk bent.”
Misschien lach je de man in kwestie zelfs wel uit. Waarschijnlijk accepteer je het wel, maar de meesten onder ons vinden het wel grappig. Welke persoon heeft besloten dat in deze situatie de vrouw in kwestie niet juist de abnormale persoon is? Wie heeft bepaald dat de man zichzelf raar presenteert? Wie heeft besloten dat abnormaal zijn überhaupt een ding is?
Back to business; angst overheerst.
Voordat ik een heel artikel typ over de betekenis van normaal, gaan we back to business. Bovenstaande woorden betreffende normalisering zijn voor mij namelijk heel beangstigend geweest. Ik zou mijzelf niet per se de stempel onzeker op drukken, maar toch ben ik als persoon wel opzoek geweest naar bevestiging en acceptatie van de maatschappij. Ik wilde niet alleen geaccepteerd worden door mijn familie en vrienden maar ook door de rest van de buitenwereld. De drang om door iedereen leuk gevonden te worden overheerste dusdanig, dat ik op een gegeven moment mijzelf helemaal niet zo leuk meer vond. Dat heeft er in geresulteerd dat de angst voor afwijzing de overhand nam en ik daardoor mijn persoonlijke ontwikkeling op de laatste plek zette.
“Ik zou mijzelf niet per se de stempel onzeker op drukken, maar toch ben ik als persoon wel opzoek geweest naar bevestiging en acceptatie van de maatschappij.”
Zelfacceptatie op alle vlakken
Eerder gaf ik al aan dat ik eigenlijk al wist dat ik vrouwen ook wel leuk vond. Ik denk dat dat al door mijn hoofd speelde toen ik een jaar of zeventien was. Voor mij was het jarenlang vooral de vraag of dit alleen gebaseerd was op lust of meer dan dat. Ik had namelijk alleen dates en relaties met mannen, met vrouwen is het nooit meer geweest dan alleen een seksueel verlangen. Helaas heb ik in de zes jaar die daar op volgde nooit het lef gehad om met vrouwen te daten en te zien of het meer kon zijn dan alleen lust.
“Voor mij was het vooral de vraag of mijn interesse in vrouwen alleen gebaseerd was op lust of meer dan dat.”
Het zevende jaar was en is mijn jaar. Nadat mijn relatie uitging heb ik mijzelf verplicht om aan mezelf te gaan werken. Ik hield niet van mijzelf en daardoor liep mijn relatie stuk. Helaas was ik nog steeds teveel op zoek naar bevestiging en dit heeft een goede en gezonde relatie de das om gedaan. Inmiddels is mijn toenmalige partner gelukkig met een andere dame. Natuurlijk ben ik ontzettend blij voor hem, maar zelf heb ik echt niet altijd gedacht dat ik ooit nog gelukkig zou worden met iemand anders.
“Doordat ik deze mindset heb gecreëerd, durfde ik eindelijk op die persoonlijke ontdekkingsreis te gaan en me open te stellen voor andere dingen.”
Dat is inmiddels veranderd. Ik ben namelijk al heel gelukkig met iemand anders; met mezelf! Wat heerlijk om dat te kunnen zeggen. Op geestelijk vlak ben ik een enorme transformatie ondergaan. Ik hou van deze versie van mezelf en accepteer alle dingen die daar bij komen kijken. Doordat ik deze mindset heb gecreëerd, durfde ik eindelijk op die persoonlijke ontdekkingsreis te gaan en me open te stellen voor andere dingen. Zo ook voor een prachtige jonge vrouw. Het waren kriebels op het eerste gezicht. Ik raapte al mijn moed bij elkaar en besloot het haar te vertellen. De kriebels waren gelukkig wederzijds..
“Het waren kriebels op het eerste gezicht. Ik raapte al mijn moed bij elkaar en besloot het haar te vertellen.”
Stay tuned voor deel 2
Ja, en dan zijn die gevoelens wederzijds. Wat ontzettend verwarrend. Ik? Gevoelens voor een vrouw? Wat moet ik hier mee en belangrijker nog: hoe pak ik dit aan? Ik besloot maar meteen om te zeggen wat er speelde en kwam bij mijn familie en vrienden uit de kast op 18 juni 2020. Ben jij benieuwd hoe dit ging en hoe het nu zit met die leuke jonge vrouw die mij het licht heeft laten zien? Houd aanstaande donderdag het blog dan in de gaten!
Heb jij een leuk verhaal of onderwerp voor SassySue Talks? Laat het ons weten in de comments!
