In Columns en Opinie gaan wij in gesprek met een van onze lezers. Vandaag spreken wij Joëlle (21) die haar coming out story met ons wil delen. Joëlle vond veel herkenning in het ‘uit de kast’ verhaal van redacteur SassySue en hoopt ook met haar verhaal anderen te inspireren die tegen dezelfde obstakels lopen op de weg naar een coming out.
In gesprek met…
Vandaag spreek ik met Joëlle. We hebben afgesproken om samen te lunchen bij een café in de buurt, zodat de hele setting meer voelt als een goed gesprek dan als een interview. Zelf ben ik iets te vroeg, maar ik hoef niet lang te wachten tot er een vrolijke dame binnen stapt. Ik steek mijn hand op en sein dat ik degene ben bij wie ze moet zijn. We bestellen allebei een cappuccino en Joëlle raadt me de mosterdsoep van het huis aan. Er hangt een ongedwongen sfeer en we hebben een goed gesprek.
“Ik hoef niet lang te wachten tot er een vrolijke dame binnen stapt. Ik steek mijn hand op en sein dat ik degene ben bij wie ze moet zijn.”
Joëlle is 21 jaar en is op haar negentiende bij haar gezin uit de kast gekomen en vrij recent nog bij familie, vrienden en huisgenoten. Op haar zeventiende kwamen de eerste twijfels toen ze toch nieuwsgierig werd naar het experimenteren met vrouwen en zelfs gevoelens kreeg voor een meisje. Uiteindelijk heeft Joëlle acht maanden een relatie gehad met een dame, terwijl alleen haar ouders en broers hier weet van hadden.
Je bent twee keer uit de kast gekomen. Waarom heb je het de eerste keer niet meteen aan iedereen vertelt?
Ik ben de eerste keer uit de kast gekomen omdat ik met een meisje aan het daten was, dat toch wel serieus werd. We zagen elkaar namelijk al sneller als meer dan vrienden. Toen het serieus werd kon ik het niet laten om het mijn ouders te vertellen omdat het me toch wel beknelde. Met die relatie heeft het acht maanden stand gehouden met daartussen twee jaar niks. Ik wist niet of ik gay of biseksueel was en wilde niet meteen aan iets vastzitten. Het alleen aan mijn ouders en broers vertellen vond ik eerst wel genoeg, want ik vond het enorm eng om mijzelf echt de sticker te geven.
“Ik wist niet of ik gay of biseksueel was en wilde niet meteen aan iets vastzitten.”
Je hebt dus twee jaar getwijfeld of je écht uit de kast wilde komen?
Ja, helaas ben ik zo’n meisje die het zich heel erg aantrekt wat anderen van haar denken. Een andere geaardheid hebben dan het mainstream hetero wordt inmiddels wel steeds meer geaccepteerd, maar toch was ik bang voor dat kleine percentage dat mij misschien wel zou veroordelen. Ik vond het hele ‘uit de kast gebeuren’ dus echt doodeng. Wanneer er zich een situatie voordoet waarbij ik mijn gevoel op tafel moet leggen, voelt het alsof ik in het diepe gegooid word en ben ik bang voor afwijzing en verkeerde opvattingen. Daarom wilde ik honderd procent zeker weten of ik écht gevoelens voor een meisje kon krijgen voor ik voor het echie uit de kast kwam. Gelukkig weet ik dat nu 😉
Hoe ging de coming out?
Mijn eerste coming out was bij mijn ouders. We zaten samen op de bank en ik had tranen in mijn ogen van de spanning. Natuurlijk wist ik dat ze me zouden accepteren, ik ben hun dochter en ze houden no matter what van me. Toch gaat er een horrorverhaal door je hoofd dat het toch niet zo zou zijn. Na dat ik het had verteld gaven ze mij een dikke knuffel en kus en zeiden dat ze alles prima vonden zolang ik maar gelukkig ben. Mijn broers kregen ook al snel lucht van de hele zaak en wilden het er graag even kort over hebben. Mijn broer zei letterlijk: “Dus… we moeten het even hebben over jouw geaardheid?” Ik vertelde mijn broers over mijn gevoelens voor dat ene leuke meisje en gelukkig reageerden zei ook positief.
“Toch gaat er een horrorverhaal door je hoofd dat het niet geaccepteerd wordt…”
Twee jaar later kwam ik voor huisgenoten, vriendinnen en familie uit de kast. Dat was ook weer een behoorlijke moeilijke tijd voor ik de knoop durfde door te hakken. Weer eens twee jaar getwijfeld of ik toch echt ook op meisjes verliefd kon worden of niet en of ik dan ook nog een voorkeur had voor een van de geslachten? Met zoveel aan mijn hoofd heb ik echt wel wat donkere en verwarrende dagen gekend. Ik wilde niemand iets vertellen tot ik een nieuwe vriendin had. In april 2020 besloot ik om mijn Tinder profiel toch maar eens op jongens en meisjes te zetten. Al swipend kwam ik een interessant profiel tegen.. avontuurlijk, sportief en een leuk koppie klonk als een perfecte match voor mij. Toch een meisje! Na intensief chatten met Kim en erachter gekomen dat we enorm op elkaar lijken, dacht ik dat dit niet fout kon gaan. Na een aantal dates werd het al snel officieel en omdat ik geen zin had in geheimzinnig gedoe, moest ik het dus ook snel aan de rest van mijn omgeving vertellen.
De coming out bij mijn huisgenoten ging als vanzelf, we zaten aan de keukentafel en het onderwerp kwam opeens ter sprake. Ze reageerden heel goed en waren blij voor me dat ik een leuke vriendin had gevonden. Daarna was het de beurt aan mijn vriendinnen die ik al van kleins af aan ken. Omdat we met een grote groep zijn, was het lastig om met de hele groep bij elkaar te zijn. Mijn coming out werd dus steeds maar uitgesteld omdat ik het iedereen tegelijk wilde vertellen. Het werd dusdanig lang uitgesteld dat de zomervakantie er tussen kwam. Kim en ik besloten drie weken lang te gaan roadtrippen, wat ik niet had gezegd tegen mijn vriendinnen. Tot ik een foto stuurde via Snapchat en vragen kreeg met wie ik op vakantie was…
Oei… en toen?
Ja, dit was natuurlijk hét moment om eerlijk te zijn. Toch ging het vertellen via social media tegen mijn principes in; ik moest en zal het in het echt vertellen zodat ik de reacties kon peilen en dat er niet over gepraat zou worden achter mijn rug om. Dat spookt helaas nog steeds vaak door mijn hoofd. Op dat moment heb ik dus gereageerd dat ik gewoon met een vriendin op vakantie was. Gelukkig werd er in augustus een datum geprikt voor een verjaardag waar iedereen bij zou zijn. Met alle dames bij elkaar gaat het al snel over daten en vriendjes. Die gespreksonderwerpen hebben nooit heel erg mijn interesse getrokken, dus ik was lekker aan het appen met Kim. De glimlach die ik had terwijl ik met haar aan het kletsen was, werd al snel opgemerkt door vriendinnen. “Joëlle, hoezo lach jij zo stiekem naar je telefoon?” Paniek, kortsluiting en gedachtes waar ik al jarenlang mee knoei, schoten allemaal door mij heen. Het kwam ineens zó dichtbij! Slikkend en stotterend kwam het er toch eindelijk uit: “Ik heb een vriendin..” met dat ik de laatste N gezegd heb schieten alle vriendinnen de lucht in, juichend en met tranen van blijdschap vlogen ze mij in de armen.
“Slikkend en stotterend kwam het er toch eindelijk uit: “Ik heb een vriendin..”
Heb jij nog tips voor mensen die uit de kast willen komen?
Als je in de war bent over je gevoelens of er ligt een grote last op je schouders omdat je niet voor je geaardheid durft uit te komen, houd dan in gedachten dat het enorm oplucht wanneer je dit wel doet. Gewoon doen, je kan het!
Heb jij ook een verhaal wat je met ons wilt delen? Laat het onderwerp weten middels een reactie, dan nemen wij contact met je op!
