In dit erotisch verhaal geschreven door JuicyJoy is Jolein samen met haar beste vriendin Feline op vakantie. Als Feline met griep in bed komt te liggen, moet Jolein er alleen op uit. Gelukkig komt de knappe ridder Raoul tot haar redding en laat haar zien hoe bekwaam hij met zijn wapen is 😉
Zijn ridderlijk wapen
“Oprecht, je moet gewoon gaan, Jo,” zei mijn beste vriendin, Feline, terwijl ze mijn hand vastpakte en erin kneep. “Ik red me wel. Genoeg roomservice.”
Bezorgd bestudeerde ik haar bleke gelaat en het laagje zweet op haar voorhoofd. “Het voelt niet goed om je zomaar achter te laten.”
“Wat ga je de hele dag doen? Naast me in bed hangen? Dat is toch zonde.” Feline gaf me een zwakke duw het bed af. “Je kijkt hier de hele vakantie al naar uit. Ga.”
Ik perste mijn lippen samen met een frons. “Oké,” zei ik na een paar seconden. “Oké, ik ga. Maar vanavond hangen we wel hoor. Ik zal eten afhalen bij het tentje dat we hebben uitgezocht, goed?”
“Goed.” Feline gaf me een zwakke grijns. “Behalve als je één of andere hunk ontmoet die je de stad wil laten zien. Dan moet je niet wagen een stap in de hotelkamer te zetten.”
“Wij zijn hier samen. Ik ga je niet ditchen voor een man,” lachte ik. Dat was een fantasie die toch niet uit ging komen. Al zou ik iemand zien met wie ik wel een beschuitje zou willen eten, dan bleef ik op een veilige afstand.
Feline rolde met haar ogen en keek op haar telefoon. “Als je nog op tijd wil zijn, moet je wel nu gaan.”
“Ja ja,” grinnikte ik. “Niet te veel plezier hebben zonder mij, oké?”
“Te laat. Ik ga mijn rave party met het virus niet afzeggen.”
Lachend trok ik mijn jas en schoenen aan en pakte mijn handtas. “App me als je iets nodig hebt!”
Feline reageerde niet, maar een appje kwam twee seconden later binnen, “Wat ik nodig heb, is jouw ass buiten deze hotelkamer.”
⚔️
Het kasteel stond op een heuvel dat uitkeek op een klein dorpje, akkerland, bebossing en grasvelden. Dit imposante stukje geschiedenis was zo’n dertig minuten buiten de stad met de bus en wat Feline al zei: ik keek hier de hele vakantie al naar uit.
Ik stond in de rij om mijn ticket te scannen. De zachte wind liet mijn jurkje om mijn bovenbenen dansen en ik genoot van de zon op mijn gezicht.
In de zomer deden ze hier niet alleen tours door het kasteel heen, maar hadden ze het ook bemand met acteurs die geschiedenis tot leven lieten komen. Er waren zelfs toeristen die speciaal hiervoor in kostuum kwamen om helemaal op te gaan in de ervaring.
Vlak voor de poort werd mijn ticket gescand en de medewerker vertelde in perfect Engels waar ik moest zijn voor de tour. Ik liep de binnenplaats op waar prachtige tuinen werden onderhouden door tuinmannen, jonkvrouwen in giechelende groepjes voorbij liepen en wachters bij elke ingang stonden.
Bij de ingang van de burg verzamelde mijn tourgroep zich. Ik liet mijn ticket een tweede keer zien en babbelde wat met een ouder koppel tot we compleet waren. De tourguide leidde ons door de hoofdburcht, de kapel en de grote zaal. We kwamen langs keukens waar daadwerkelijk brood werd gebakken, slaapkamers die door dienstmeisjes werden schoongemaakt en studeerkamers waar twee prinsen aan het leren waren met een tutor.
Op een gegeven moment kwamen we in een zaal met een grote ronde tafel waar commandanten en wachters samen met de koning in overleg waren over het land. Ik ving de blik van een commandant. Hij was gekleed in een nauwsluitend donkerblauw tuniek met gouden accenten. Zijn brede schouders werden extra geaccentueerd door epauletten die zijn rang aanduidden en zijn borstkas hing vol met glanzende medailles. Hij droeg een donkerbruine broek met daaronder zwarte laarzen die zodanig goed waren gepoetst dat je bijna jezelf erin terug kon zien. Eén van zijn handen lag op het heft van zijn zwaard dat aan zijn zijde hing.
Zijn donkere kledij was een contrast met zijn blanke huid, groene ogen en donkerblonde haar dat zorgvuldig naar achter gestijld was. Hij had een serieuze gezichtsuitdrukking met een lichte frons tussen zijn wenkbrauwen. Zijn blik ging terug naar zijn mede-acteurs.
Ik wist dat ik een zwak had voor mannen in uniform, maar hij benadrukte deze zwakte met verve.
"Ik wist dat ik een zwak had voor mannen in uniform, maar hij benadrukte deze zwakte met verve."
We waren de zaal uit voordat ik nog een goede blik op hem kon werpen en ik raakte al snel weer afgeleid door alle andere kamers. Ik keek mijn ogen uit. En stiekem wou ik dat Feline hier bij had kunnen zijn, dan hadden we samen kunnen zwijmelen over mannen in uniform.
Na de tour hadden we voldoende tijd om zelf rond te dwalen op aangewezen paden en kamers, lekkernijen uit te proberen en op te gaan in deze serene wereld waar technologie niet bestond.
Dus ik dwaalde door de tuinen, haalde nog extra lekkernijen om later aan Feline te geven en struinde door de lange gangen van de hoofdburcht. Bij een steile wenteltrap bleef ik even staan. Het was afgesloten, maar er was op dit moment niemand. Zou ik…?
Ik lachte zachtjes in mezelf. Nee, dat kon ik niet maken. Ik liep verder, maar halverwege de gang bleef ik toch staan. Het was niet alsof ik de boel ging slopen. Ik wilde gewoon even kijken.
Snel. De trap op en neer en niemand die het zou merken.
Ik keek een laatste keer om me heen, liep terug en dook onder het touw door. Wat maakte het ook uit? Ik kwam hierna toch nooit meer terug. Langzaam liep ik omhoog. Het kwam uit op een overloop met meer gangen.
Hoe groot was de kans dat ik hier compleet ging verdwalen?
Ik besloot naar rechts te gaan, maar ik was nog geen drie stappen de gang in toen ik een deur achter mij hoorde openen.
“Wat hebben we hier?”
Ik verstarde en draaide me vervolgens langzaam om.
En ik stond oog in oog met de commandant van de tour. Hij was nog knapper van dichtbij.
“Jij bent vast geen nieuw personeel,” zei hij streng, maar zijn groene ogen lichtten op en er was niks strengs aan zijn blik.
Ik keek even om me heen. “Ah, dit is geen onderdeel van de begaande paden?”
De commandant schraapte zijn keel toen zijn mondhoek een stukje omhoog ging. Hij stapte naar me toe, bleef op zo’n halve meter van me af staan en bracht zijn gezicht dichterbij. “Nee, dit is geen onderdeel van de begaande paden. Maar dat wist je al, of niet?”
Schaapachtig gaf ik hem een schuldbewuste glimlach. “Misschien?”
Hij haalde zijn wenkbrauwen op. “Misschien?”
“Oké, ja.”
“Weet je wat we doen met ongewilde bezoekers?”
Ik schudde mijn hoofd.
“Een dag aan de schandpaal.”
Er was wel een andere paal waar ik-
Ik kapte mijn eigen gedachte af. “Kun je het niet door de vingers zien?” vroeg ik hem. “Ik ga weer terug en we doen net alsof er niks is gebeurd.”
“En je vervolgens ergens anders vinden waar je niet hoort te zijn?”
“Over het algemeen is één waarschuwing genoeg hoor.” Het klonk van mijn kant niet heel erg overtuigend.
De commandant kreeg een bedenkelijke uitdrukking op zijn gezicht en zuchtte vervolgens. “Als ik je begeleid, beloof je dan nergens alleen heen te gaan? Hoewel dit een redelijk veilige plek is, willen we voorkomen dat mensen per ongeluk ’s nachts hier worden opgesloten omdat ze niet op tijd terug komen van hun ontdekkingstochten.”
"'Als ik je begeleid, beloof je dan nergens alleen heen te gaan?'"
“Moet je niet aan de zijde van de koning staan?” grapte ik en wees naar zijn outfit.
Hij haalde slechts zijn wenkbrauwen op.
“Klinkt goed. Leid de weg,” zei ik snel.
Een grijns verscheen op zijn gezicht en ik moest mijn best doen om niet verrast naar hem te staren. Hoe had iemand zo’n leuke lach? Dat zou illegaal moeten zijn.
Hij hield zijn hand naar me uit. “Ik ben Raoul.”
“Jolein,” stelde ik mezelf voor toen ik zijn hand aannam.
“Leuk je te ontmoeten, Jolein.” Hij kneep kort in mijn hand en leidde daarna de weg door de gangen. Hij vertelde voluit over het kasteel en het was bijna alsof hij elke dag hier een tour gaf. Maar toen ik daar naar vroeg, vertelde hij me dat hij geschiedenisdocent was. Buiten de zomer om gaf hij les aan scholieren en in de zomermaanden vertrok hij naar dit kasteel om een pauze te nemen van het echte leven.
Richting de namiddag begeleidde hij me naar de laatste stop: een verborgen torentje dat uitkeek over de rest van het kasteel en alle landen eromheen. En het was prachtig. Je kon alles zien vanaf hier!
Ik leunde uit het open raam en genoot van het zomerse briesje in mijn gezicht. “Dus, leid je hier vaker ongewilde bezoekers heen?” vroeg ik en keek over mijn schouder naar de knappe commandant, die zijn ogen op mij hield.
“Alleen de bezoekers die mijn aandacht weten te pakken tijdens een bespreking met de koning,” zei hij met een warme glimlach.
Ik draaide me om en leunde naar achter tegen de stenen muur aan. “Wat moet de koning wel niet van je denken dat je zo snel afgeleid bent?” Want er was no way dat hij dit niet vaker deed. Het was de perfecte manier om een vakantie-fling te fixen. En dat nam ik hem niet kwalijk.
“Je bent de eerste,” zei Raoul zonder twijfel. Hoe hij dat zei, in dat uniform, met zijn hand op het heft van zijn zwaard gaf me vlinders in mijn buik. Hij was een acteur. Natuurlijk was ik de eerste. Zo overtuigend klonk hij wel.
Maar dat maakte het niet minder sexy.
Hij nam een stap dichter naar me toe. “Oprecht. Ik heb nog één tour over een uur, maar heb je daarna tijd om samen een drankje te doen?”
“Ik moet eigenlijk terug naar het hotel naar m’n beste vriendin,” zei ik weifelend. “Met avondeten…”
Hij kwam nog een stap dichterbij. “Ik weet wel een plek waar je leuk kunt zitten én goed eten heeft. Dan is er tijd voor een drankje terwijl je wacht.”
“Strategisch,” grijnsde ik en keek naar de medailles op zijn borstkas. “Je doet je rang vast eer aan.”
Raoul nam de laatste stap en stond bijna tegen me aan. “Vast,” zei hij met een glimlach en blikte naar mijn lippen. “Dus, hoe klinkt dat?”
“Goed,” antwoord ik. “Maar nu heb je ook nog een uur, toch?” Ik kijk ook naar zijn lippen en leg mijn hand tegen zijn borstkas aan.
“Give or take,” zei hij en kuste me zachtjes en kort.
Een bom van vlinders barstte open in mijn onderbuik en ik liet mijn hand naar zijn nek glijden om hem weer terug naar me toe te trekken.
"Een bom van vlinders barstte open in mijn onderbuik en ik liet mijn hand naar zijn nek glijden om hem weer terug naar me toe te trekken."
Raoul pakte mijn handen vast en duwde ze boven mijn hoofd tegen de muur aan. Hij stapte tegen me aan en zijn warmte, zijn geur, zijn alles omringde me. Zijn lippen vonden de mijne weer. En die werd dieper en dieper tot mijn knieën week werden en mijn slipje langzaamaan nat werd. Raoul verkende mijn lichaam met zijn andere hand. Langs mijn zij, over mijn heup en teasende aanrakingen op mijn huid onder mijn jurkje. Zijn andere hand liet mijn handen los en zijn vingertoppen gleden langs mijn blote armen naar beneden. Mijn adem stokte in mijn keel toen zijn vingers langs de zijkant van mijn borst gleden.
Ik sloeg mijn armen om zijn nek en liet mijn vingers omhoog zijn haar in glijden om hem steviger beet te pakken.
Zijn lippen vonden mijn nek en het gevoelige plekje bij mijn sleutelbeen. Ik duwde mijn heupen steviger tegen hem aan. Zijn handen die nog altijd alles aanraakten behalve waar ik het wilde, werden frustrerend. Ik pakte één van zijn handen vast en begeleidde deze langzaam omhoog naar mijn borst.
“Ik wil dat je me aanraakt, commandant,” hijgde ik en legde zijn hand over mijn borst heen.
Zijn antwoord was een kreun en zachte masserende bewegingen. Hij cirkelde zijn duim stevig over mijn jurk en bh heen en vond mijn harder wordende tepel. Hij ritste met zijn vrije hand de achterkant van mijn jurkje open en duwde de schouderbandjes naar beneden.
Ik was zo blij dat ik een kanten bralette aan had getrokken.
De bandjes van mijn bralette gleden ook van mijn schouders af. Raoul nam één borst steviger in zijn hand en hij cirkelde zijn tong over de ander.
“Oh ja, zo,” hijgde ik en leunde terug tegen de muur aan om hem de ruimte te geven. “Zachtjes bijten mag- Oh!” Ik had mijn zin nog niet afgemaakt en hij had mijn tepel al tussen zijn tanden. Zachtjes, maar dwingend. Hij keek door zijn donkere wimpers naar me omhoog en trok aan de tepel tot ik sterretjes zag.
Mijn handen vonden zijn broek voordat ik zelf de gedachte had. Alleen er was een riem en er waren gespen en knopen. En ik had geen idee waar ik moest beginnen om broek van tuniek te onderscheiden en de kleding van zijn lijf te scheuren.
Raoul grinnikte en kuste me terwijl zijn handen behendig zijn broek op z’n knieën kregen. Ik vond zijn buikspieren onder de tuniek en verkende zijn rug en billen, voordat ik mijn hand zijn boxer in liet glippen. Oh god, hij had een tweede wapen in zijn broek zitten. Dat was wel duidelijk.
Ik nam hem zachtjes vast en begon langzame, draaiende op-en-neer bewegingen te maken. Van zijn ballen tot aan zijn eikel. Hij kreunde in mijn oor toen ik zachtjes met mijn duim over zijn eikel bewoog en voorvocht verspreidde.
“Draai je om,” zei hij.
"Oh god, hij had een tweede wapen in zijn broek zitten."
Ik draaide me om en zag hoe de natuur voor ons uitstrekte buiten. Raoul kwam tegen me aan staan, zijn erectie tegen mijn onderrug. Zijn handen vonden mijn borsten weer en hij kneedde tot ik met mijn hoofd in zijn nek lag te kreunen. Hij verkende de rondingen van mijn buik en heupen en trok daarna mijn jurkje omhoog en legde mijn slipje opzij.
Zijn vingers waren goddelijk. Hij vond mijn clit en begon deze te cirkelen op een heerlijk lui tempo. Ik krulde één arm om zijn nek en de ander greep naar de hand die me naar een hoogtepunt aan het begeleiden was.
“Jolein,” hijgde Raoul in mijn oor. “Mag ik je nemen?”
“Jezus, ja,” kreunde ik en holde mijn rug toen hij het tempo versnelde.
“Handen op de muur.”
Ik zette mijn handen aan de weerzijden van het raam en lachte toen Raoul mijn heupen naar zich toe trok. Hij verkende me eerst met zijn vingers en gromde goedkeurend bij het voelen van mijn opwinding.
Hij positioneerde zich achter me. Anticipatie gierde door mijn lijf. Alles was warm. Mijn hele lichaam stond op scherp. En ik wilde hem zo graag.
Diep en hard.
Hij bracht zich bij me naar binnen en ik kreunde. Hij was zo veel. En zo fijn. “Fuck, wat voel je goed,” kreunde Raoul. Hij liet me wennen met langzame stoten.
“Harder,” commandeerde ik hem terwijl ik mijn heupen terug tegen hem aan duwde.
Raoul pakte me bij de heupen vast en voerde het tempo op. Het geluid van huid op huid echode door het torentje en de gangen heen samen met ons gehijg en gekreun. Kort vroeg ik me af of mensen ons beneden konden horen.
Maar de gedachte was zo weer weg, want dat interesseerde me helemaal niks op dit moment. Ik bracht mijn hand naar mijn clit en matchte het tempo waar hij me op nam. Ik krulde mijn tenen in mijn sandalen en de spanning tussen mijn benen was niet meer uit te houden.
“Ik kom!” hijgde ik en mijn orgasme golfde door mijn lichaam heen.
“Fuck,” hijgde Raoul.
Zijn stoten werden onregelmatiger. Hij trok me omhoog tegen zijn lichaam aan. Zijn lippen kusten mijn nek en zijn handen grepen naar mijn borsten toen hij zelf hard in me kwam. Een zachte langzame kreun volgde terwijl hij nog een laatste twee stoten gaf.
Hijgend stonden we tegen elkaar aan, maar daarna kwam de realiteit weer terug en was het tijd om ons snel op te frissen in de kamer waar hij eerder uit was gekomen.
“Ik zie je straks.” Raoul drukte nog een kus op mijn voorhoofd en begeleidde me terug naar het begaande deel van het kasteel. Ik keek hem nog na en glimlachte.
⚔️
Voldaan en uitgeput kwam ik de hotelkamer binnen. Feline zat met een handdoek in haar haren op het bed tv te kijken en keek met een blij gezicht op.
“Voel je je beter?” vroeg ik met een hoopvol gezicht.
“Immens!” zei Feline met een grijns en keek naar de tas in mijn handen. “En ik heb honger als een paard, dus laten we alsjeblieft snel eten.” Ze klopte op het bed. “Hoe was het vandaag?”
Ik grijnsde. “Nou, het begon toen ik een sexy commandant tegenkwam…”
Wat vond jij van dit erotisch verhaal? Laat het weten in de comments!
