Het is weer vrijdag, dus tijd voor een nieuw erotisch verhaal. ‘Op het matje’ is geschreven door Emma! In dit verhaal moet Olivia op het matje komen bij de directeur. Hij probeert haar de les te lezen, maar dat laat ze niet zomaar gebeuren. Sterker nog, ze pakt heel snel de controle terug…
Wil je meer lezen van Emma? Je vindt haar verhalen hieronder:
Op het matje
Met een voldane zucht liet ze zich achterover op bed vallen. Het donzige kussen sloot zich om haar hoofd, alsof het haar nog even vast wilde houden in het moment. Haar lichaam beefde na, haar huid was nog zo gevoelig. Ze voelde hoe hij naast haar op bed ging liggen. Zijn vingers gleden over haar heen. Een rilling trok door haar heen. Glimlachend keek ze opzij, naar het knappe gezicht van de man die naast haar lag. Háár man.
Bijna twee maanden woonden ze nu officieel samen. Twee heerlijke maanden waarin ze vrijwel iedere dag de liefde bedreven. Zijn grote, imposante lichaam deed haar fragiel en klein aanvoelen. Zijn dominante houding in bed haalde het meest onderdanige in haar naar boven, en ze genoot er intens van. En dan zijn stem. O, zijn diepe zware stem. Wat hij ook van haar wilde, hij hoefde het maar te vragen en ze gehoorzaamde hem.
“Je was weer heerlijk, schat.”
Die stem.
“Vanavond wil ik je weer. Maar nu…” Zijn gespierde lijf kwam overeind. “… Is het tijd om op te staan. Anders komen we allebei te laat op werk.”
Ze kreunde zachtjes. Nog niet, dacht ze bij zichzelf. Laat dit niet nu al voorbij zijn. Ze pakte de witte lakens van het voeteneinde van het bed en trok die over haar naakte lichaam heen.
“O nee, daar komt niets van in,” lachte hij. Hij greep haar benen plagend vast en trok haar naar zich toe.
Ze slaakte een gilletje en trok hem terug het bed in. Shit. Nu ben ik echt veel te laat.
Ongeduldig trommelde Olivia op het lederen stuur van de auto, terwijl ze wachtte tot het licht op groen sprong. Net iets te hard reed ze het parkeerterrein van haar werk op. De ochtend had langer geduurd dan dat er tijd was. Toen Roy en zij zich voor een tweede keer uitgeput op het bed hadden laten vallen, was er ondertussen ruim een half uur verstreken. Het was heerlijk, maar hoe ging ze dit verantwoorden tegenover haar collega’s?
Ze stormde het pand binnen en botste bijna tegen Michael Williams —de nieuwe CEO— aan.
“Ho, dat ging net goed,” zei hij, licht geschrokken.
Even keek ze hem aan, langzaam observerend. Nog net niet minachtend. Michael was echt het type ‘corporate’, zowel in hoe hij eruit zag als hoe hij deed. Een vlotte babbel, maar volledig inhoudsloos. Onbetrouwbaar zelfs. Hij praatte iedereen naar de mond, maar volgde altijd zijn eigen agenda. Zijn kleding was onuitgesproken. Een mix tussen zakelijk en casual en dan met net iets te veel nadruk op ‘casual’, alsof hij probeerde laagdrempelig naar het overige personeel over te komen. Maar daadwerkelijke interesse was ver te zoeken. Hij had totaal geen uitstraling, ook al leek hij erg ingenomen met zichzelf. En was hij er volledig van overtuigd dat iedereen dat ook van hem was, vooral de dames. Guess what…
Ze mocht hem niet. Sterker, ze walgde van hem en het type mens waar hij voor stond. Maar hij stond wel aan het hoofd van het bedrijf dat iedere maand salaris op haar rekening stortte, dus moest ze het er maar mee doen.
“Sorry,” snauwde ze naar hem en liep met een stevige pas door. Ze voelde hoe hij haar nakeek toen ze wegliep. Ze rechtte haar rug en liep met lange passen de gang door, naar haar eigen kantoor.
Ze mocht hem niet. Sterker, ze walgde van hem en het type mens waar hij voor stond.
Olivia had net haar laptop opgestart en was bezig haar lange lijst aan e-mails te beantwoorden toen Janneke bij haar bureau kwam staan. Janneke was niet alleen al jarenlang haar collega, maar in de tijd dat ze hier werkte ook een van haar beste vriendinnen geworden. Nonchalant leunde ze tegen het blad aan.
“Jij bent lekker op tijd zeg,” knipoogde ze.
“Oh ja, ik was vergeten de wekker te zetten,” gniffelde Olivia terug.
“Mhmm,” Janneke knikte sarcastisch. “Die wekker toch… Die knappe, gespierde wekker.”
Olivia voelde hoe ze begon te blozen.
“Maar eh,” begon Janneke. “De Big Boss vroeg naar je. Blijkbaar is het niet alleen mij opgevallen dat je laat was.”
Met een zucht klapte Olivia haar laptop weer dicht en trok een gezicht naar Janneke.
“Ik weet het,” zei ze met een begrijpende zucht tegen Olivia. “Succes.”
Ze klopte kort op de deur van de CEO en liep zonder te wachten op antwoord naar binnen. Daar zat hij hoor. De CEO, in zijn grote leren stoel aan zijn grote houten bureau. Hij draaide zich om en zijn kleine, fijngeknepen oogjes keken haar keurend aan. God, ze had hier zó geen zin in.
Wachtend tot hij zou beginnen met praten, sloeg ze staand haar benen over elkaar. Ze voelde hoe haar dunne panty over elkaar heen gleed en leunde van haar ene been op haar andere. Ze had vandaag haar stilettohakken aan. Prachtige schoenen en absoluut flatterend bij het strakke etui-jurkje dat ze droeg, maar een hel als je er te lang op moest staan. Zitschoenen, noemde Janneke het altijd.
“Bedankt dat je langs wilde komen.” Williams stond op vanuit zijn grote leren stoel en liep langzaam op haar af. “Het was me opgevallen dat je vandaag vrij laat binnenkwam.”
Zijn benepen stemmetje irriteerde haar. Even dacht ze terug aan de heerlijke, diepe stem van Roy en de net zo heerlijke ochtend. Een rilling ging door haar heen.
“Ik hoop dat je je ervan bewust bent dat we hier allemaal om dezelfde tijd beginnen, en dat we geen uitzonderingen maken. Tenzij je een goede reden hebt natuurlijk.” Afwachtend keek hij haar aan.
Olivia keek vooral naar hoe dichtbij hij inmiddels stond. “Is de goedheid van een reden niet subjectief?” antwoordde ze hem bijdehand.
“Je bent wel een dametje, hè…”
“Pardon?!” reageerde Olivia verbaast. What the hell, dacht ze bij zichzelf.
Hij stapte nog dichterbij. Zijn veel te dure aftershave drong Olivia’s neus binnen. Net iets te langzaam streek hij een lok uit haar gezicht. “Daar is niets mis mee hoor, ik hou wel van vrouwen met karakter.” Hij keek haar indringend aan.
Zijn benepen stemmetje irriteerde haar. Even dacht ze terug aan de heerlijke, diepe stem van Roy en de net zo heerlijke ochtend. Een rilling ging door haar heen.
Olivia was met haar prachtige vrouwelijke figuur en haar lange blonde haar vaak genoeg benaderd door mannen om precies te weten waar ze mee te maken had. Ze had hier gewoon geen zin in. Ook al was het de CEO, ook hij had zich te gedragen.
“Wat verwacht je van me?” vroeg ze hem spottend en recht op de man af, wetend hoe dubbel deze vraag geïnterpreteerd kon worden.
“Nou…” Hij deed een kleine stap naar achteren en stamelde, overrompeld door de directheid van de vrouw die voor hem stond.
Olivia voelde zich gesterkt in zijn reactie en hief haar kin omhoog. Ze draaide haar heupen iets opzij en trok haar schouders naar achteren, wetend dat ze macht over hem kreeg. “Nou?” vroeg ze hem terug. “Wat denk je, dat je zomaar mij naar binnen kunt sturen en dat je dan met me kunt doen wat je wilt?”
Williams, de grote baas van het bedrijf, kromp steeds verder ineen.
Maar Olivia was op dreef. “Omdat je de CEO bent denk je dat je alles kunt maken, of niet? Wat denk je, dat ik niet zie hoe zo’n miezerig mannetje je eigenlijk bent?” Haar donkere ogen flikkerden. Door haar tanden heen siste ze naar hem. “Een onbenullig, miezerig mannetje met kleine kraaloogjes. Gewend dat iedereen maar ja en amen zegt op alles wat je wenst.” Ze zag hoe hij zijn hoofd onderdanig naar haar boog. Zijn ademhaling ging steeds sneller, zwaarder. Haar ogen gleden over hem heen, over dat mannetje wat onder haar sterke voorkomen bijna niets meer voorstelde. Ergens wist ze dat ze moest stoppen. Het was verdorie haar baas waar ze het tegen had. Wat dacht ze wel.
Toen zag ze het. Zijn broek. De ongelooflijke erectie in zijn broek. Olivia grijnsde. Al die mannen waren ook allemaal hetzelfde. Ze liep op hem af en tilde zijn kin omhoog. Haar lange, dieprode nagels krasten over zijn huid. Dit spel kende ze. “Hoofd omhoog als ik tegen je praat.”
Haar gezicht was dicht bij de zijne, haar parfum penetreerde zijn neus. Hij hief zijn hoofd, maar hield zijn ogen gedwee naar de grond gericht.
“Dus dit is waar je opgewonden van wordt?” vroeg ze hem met al het sarcasme wat ze in zich had. Ze gleed met haar vingers net langs zijn erectie. Ze hoorde zijn ademhaling haperen. “Wat een smerig mannetje ben je ook.” Ze duwde haar diepe decolleté onder zijn gezicht. “Verlang je hiernaar? Is dit waar je je in de pauze op loopt af te trekken? Zo sneu als je bent, helemaal in je eentje. Niemand wil je, hoor je me?” Olivia fluisterde sensueel in zijn oor. “Niemand.”
Hoewel Williams zijn hoofd naar de grond gericht had, strak gefocust op de elegante voeten in de hoge stiletto’s, voelde hij de vloedgolf van vernedering over zich heenkomen. Eindelijk iemand die hem niet op een voetstuk zette, naar zijn mond praatte of zijn kont aan het likken was. De harde woorden uit haar zachte mond voelde als een koude regen op een hete dag. Zijn lichaam reageerde sterk op haar, dat had het altijd al gedaan. Ze was adembenemend om te zien, sterk en vrouwelijk. Altijd wist ze zich zo te kleden dat haar meest vrouwelijke kanten werden benadrukt, en toch zag hij haar bij iedere fantasie voor zich in het donkerste leder, passend bij de donkere blik in haar ogen die ze altijd met zich meedroeg.
Toen hij haar vanochtend zo laat had zien binnenkomen, had hij het perfecte excuus gevonden om haar alleen in zijn kantoor te laten komen. Maar dit had hij nooit zien aankomen. De vernederende woorden stroomden over hem heen en hij had nooit gedacht hoe erg hem dit zou opwinden. Geen enkele keer dacht hij erover om haar op te pakken en over zijn bureau heen te gooien. Been there, done that. Dit ging dieper, veel dieper. En god, wat voelde dit goed. Eindelijk.
De harde woorden uit haar zachte mond voelde als een koude regen op een hete dag.
Williams keek haar aan. Haar ogen stonden vurig en wild. Haar houding uitdagend en krachtig. Haar strakke jurkje benadrukte haar contouren, haar hakken liftte haar al zo ronde kont nog iets verder omhoog. Ze was zo dichtbij, maar hij wist dat ze ver buiten zijn bereik lag. Hij voelde haar warme adem in zijn hals, haar snerende woorden kwamen als vloeibare honing zijn oren binnen. Ze rook zoet, zoet en kruidig. Hij sloot even zijn ogen om zijn andere zintuigen op scherp te zetten. Nooit zou hij haar lichaam kunnen voelen, haar huid kunnen proeven. Toch had hij zich nog nooit zo schamel en toch zo opgewonden gevoeld. Zijn broek zat strak gespannen om zijn erectie heen, bij elke beweging, hoe klein dan ook, voelde hij hoe het stof over hem heen wreef.
Mijn hemel, dacht hij bij zichzelf. Hoe hield hij dit vol?
Olivia zag aan hem dat ze op dit moment hem volledig in haar macht had. En ze genoot. What the fuck dacht die vent wel niet? Dat iedereen hem zou aanbidden, op zijn wenken zou bedienen, simpelweg omdat hij zich omhooggewerkt had door andermans kont te likken, zoals zij dat nu bij hem deden? Walgelijk vond ze het. Walgelijk vond ze hem. Altijd al gedaan.
Minachtend keek ze hem aan. “O wee, als ik je ooit nog een keer zo naar mij zie kijken.” Ze gleed met haar vinger langs de kaaklijn van de man. “Iemand zoals jij moet met je vingers van anderen afblijven. Je bent een smeerlap, gewoon een gore smeerlap die alleen de aandacht van vrouwen krijgt vanwege je functie. Maar jij bent gewoon hetzelfde miezerige mannetje als dat je altijd al bent geweest.”
Hij voelde hoe al het bloed zich beneden had verzameld en in zijn penis klopte. Iedere hartslag opnieuw.
Ze keek hem spottend aan terwijl ze sensueel op haar lip beet. Haar jurkje was iets omhoog gekropen en hij zag dat haar kousen omhoog werden gehouden door een jarretel.
“De mensen mogen je dan wel aanbidden, maar achter je rug om walgt iedereen van je. Echt iedereen wálgt van je. Een zielig mannetje met een grote bek, maar met een…” Olivia keek afkeurend naar beneden. “…klein pikje.”
Michael hield het niet meer. Hij voelde hoe zijn broek warm en vochtig werd van de grote lading sperma die in heftige golven zijn lichaam verliet.
Olivia keek minachtend naar de man die voor haar stond te kreunen en te schokken. “Serieus?” vroeg ze hem stoïcijns. “Dit is waar jij het op doet?” Ze boog naar voren. “Sneu…” siste ze hem toe. “Ik neem aan dat je mij niet meer nodig hebt hier?” Olivia gebaarde naar de lege ruimte.
Verward over wat er net was gebeurd, lukte het Williams nog niet om te reageren. Fuck. Wat een heftig, intens orgasme was dat.
Olivia liep met langzame, lange passen naar de deur. Vlak voor de deur draaide ze zich naar hem om en keek naar het gebogen mannetje dat daar met een natte vlek in zijn broek in het midden van zijn luxe kantoor stond. “Ik neem aan dat ik vanmiddag een gepaste vergoeding op mijn bureau vind,” zei ze, meer commanderend dan vragend.
De deur viel achter haar dicht.
Ze keek naar het gebogen mannetje dat daar met een natte vlek in zijn broek in het midden van zijn luxe kantoor stond.
Toen Olivia na de pauze terugkwam, zag ze een witte envelop op haar bureau liggen met haar naam erop geschreven. Ze keek om zich heen, maar zag niemand. Vluchtig bekeek ze de inhoud en zag een zeer royaal aantal biljetten, strak gestreken, en een handgeschreven briefje.
“Dank je,” stond er met blauwe balpen opgeschreven.
Ze gniffelde. Stiekem had ze genoten van het machtsspel dat vanochtend had plaatsgevonden.
Toen ze hem later die middag in de wandelgangen trof, hield hij haar even aan. Zijn houding recht, zijn schouders breed, zoals een echte CEO. Niemand kon een glimp opvangen van het terneergeslagen, vernederde mannetje van die ochtend. Maar Olivia wist het. En hij ook.
“Heb je het gevonden?” vroeg hij, terwijl hij haar strak aankeek.
Olivia knikte.
“Genoeg?” Hij keek haar vragend aan.
Olivia hield nonchalant haar schouders op.
“Matig,” antwoordde ze. “Ik neem aan dat je dat ruimschoots compenseert volgende keer.” Zonder reactie af te wachten liep ze verder.
“Volgende keer,” herhaalde Williams binnensmonds. Hij grijnsde. “Ik kijk er naar uit…”
Wat vond jij van dit erotisch verhaal? Laat het weten in de reacties!
