Laat je lekker meeslepen met dit nieuwe erotische verhaal van Gallus! Hij schreef eerder ook het verhaal ‘Dorst‘. In dit nieuwe verhaal verschijnt er een nieuwe, sexy collega op kantoor en is de interesse van de hoofdpersoon meteen gewekt…
Over laarsjes, klootzakken en een stropdas
1.
Flexibele werkplekken. Hij moest er niks van hebben. Altijd een nieuw gezicht, amper goedemorgens of goedenavonds en geen band opbouwen. Nog geen hoi of knikje. Nee, van hem hoefde het niet. Hoopte je iemand die dag te zien en te spreken, dan kwam je er ‘s morgens achter dat er alleen op een hele andere verdieping een vrij plekje was. Je bleef rondlopen en zoeken en mensen negeren die jou ook negeerden.
Sommige van die klootzakken doen het er om, bedacht hij. Die zetten hun wekker extra vroeg om hun favoriete plekje in te pikken. Als klotetoeristen en hun sneue klotehanddoekjes rond een zwembad.
En hij moest dan maar zien waar en bij wie hij belandde. De hele dag tussen klootzakken met grote koptelefoons die alleen maar de hele dag zaten te tik-tik-tikken op hun klotetoetsenbord, zonder de mensen om hen heen een blik of een woord te gunnen. Allemaal klootzakken, stuk voor stuk.
Donderdagen waren altijd druk. Hij was te laat. Kutsneeuw en klootzakken die niet konden autorijden.
Dat wordt weer zoeken, realiseerde hij zich. Hij keek rond.
Helemaal niets, geen plekje vrij.
Klootzakken. Allemaal.
Op een lagere verdieping vond hij achterin een eilandje van onbezette bureaus.
Om zich heen hetzelfde soort klootzakken als boven. Ratelend op toetsenborden, starend naar mobieltjes, kutkoptelefoons.
Net zombies. Kutzombies. Fucking kutklootzakzombies.
Hij smeet z’n tas op een leeg bureau en plofte in de stoel.
“Is deze vrij?” vroeg ze.
Het waren de eerste woorden die hij hoorde deze morgen.
Geen van de klootzakzombies had zelfs maar goedemorgen gezegd.
Hij keek haar aan. Ze had een leuk gezicht. Paar jaar ouder, gokte hij. Grote ogen met lange wimpers. Klein kuiltje in de kin.
“Zeker, zeker.” Hij gebaarde naar een stoel.
“Enne, goedemorgen,” lachte ze.
Hij wenste haar hetzelfde.
“Ik ben laat,” zuchtte ze. “Kutsneeuw.”
Ze trok haar jas uit en hing die aan de kapstok.
Hij bekeek haar achterkant. Bewonderde.
Krullen, tot halverwege haar rug.
Een strak geel truitje.
Rood, geplooid kort rokje over een stevige, ronde kont.
Drie centimeter gladde huid.
Bruine, dijhoge kousen, geen motief. Sloten mooi aan.
Matzwarte enkellaarsjes. Puntige neusjes. Een klein slijtplekje rechts. Ritsjes. Hoge hakjes.
Laarsjes.
Daar was hij dol op.
Ze ging zitten.
Een kort, beleefd lachje.
Tas op schoot. Uitpakken. Tas op de grond.
Gerikketik op een toetsenbord.
Af en toe telefoon controleren, maar niet te vaak.
Geen koptelefoon.
Geen klootzak.
Hij bekeek zo vaak hij kon benen met hoge kousen en voeten met laarsjes.
Ze praatten die dag een paar keer en hij had kans gezien haar tussen neus en lippen te complimenteren met haar outfit. Noemde specifiek haar laarsjes. Ze bedankte hem. Leek gelukkig niet ongemakkelijk.
‘s Avonds masturbeerde hij en kwam klaar toen zijn vingers in gedachten het streepje huid tussen haar rokje en haar kousen beroerden.
Krullen, tot halverwege haar rug. Een strak geel truitje. Rood, geplooid kort rokje over een stevige, ronde kont.
2.
“Mag ik je iets persoonlijks vragen?” Ze boog zich over het bureau naar hem toe.
“Natuurlijk,” antwoordde hij.
Ze had een afspraakje, vanavond. Twijfelde over haar kleding.
Hij zei dat het niet veel uitmaakte, en knipoogde toen hij toevoegde: “Zolang je die laarsjes van laatst eronder aan doet.”
Ze zei dat ze zich zijn compliment herinnerde.
“Oké, laarsjes dus, goed idee,” bedankte ze hem.
“En een strakke broek of een rokje,” vulde hij aan.
Ze lachte en zei dat ze niet van plan was in haar blote reet te gaan.
Hij grapte dat haar date als was in haar handen zou zijn. Dat hij haar de hele avond als een puppy achterna zou lopen. Kwijlend. Ze lachte en zei dat ze daar wel mee kon leven.
Hij vroeg haar nooit hoe het was gegaan. Hij wilde het niet weten en was dankbaar dat zij er niet over vertelde.
3.
In de weken daarna leerden ze elkaar steeds beter kennen. Praatten meer en meer. De koptelefoonklootzakken om hen heen hoorden toch niets.
Hij vertelde haar dat hij hen zo noemde en ze zei dat ze dat wel terecht vond.
Hun gesprekken en grapjes werden intiemer. Na verloop van tijd flirtten ze. Soms, maar steeds vaker. En directer. Minder subtiel.
Hij kende haar schema nu. Ze was er meestal op maandag en woensdag. De ene week op donderdag, de andere op vrijdag. Hij had een voorkeur voor vrijdagen, want dan werkte bijna iedere klootzak thuis.
Hij zorgde dat hij er altijd was. Voor de zekerheid. Zocht niet naar een vrij bureau, maar nam de lift en liep meteen door naar hun hoekje.
Hij was opgelucht als ze er al was, maar zag haar ook graag later komen. Hij herkende dan het beheerste klik-klakken van haar hakken en draaide zich om. Dan lachte ze en zwaaide subtiel. Hij bekeek haar altijd uitgebreid. Tussen de andere bureaus door, naar hem toe. Hij lachte altijd terug.
“En?”
Ze stond naast zijn bureau en hield een lange jas open. Geplooid, kort rokje. Een paar centimeter huid. Witte wollen kousen en lage laarsjes. Een ander model. Wel zwart, maar hogere, smalle hakken. Geen ritsjes. Geen slijtplekje.
“Heb je straks weer een date?” vroeg hij.
“Nee, dit is voor jou. Je advies was goed, de vorige keer. Dit is mijn bedankje. Je zei dat je laarsjes mooi vond.”
Hij keek opnieuw. Zij keek rond en toen naar hem.
“En kijk, deze hebben een mooi randje.” Ze trok haar rokje iets omhoog om de bovenkant van de kousen te laten zien. Meer huid. Een handbreedte.
“Ja, dat zag ik al,” zei hij starend. In trance.
“Kijken, maar niet aanraken, hè,” lachte ze. “Anders laat ik je nooit meer iets zien.”
Hij slikte voor hij antwoordde.
“Ik raak je niet aan. Tenzij je wil, natuurlijk.” Een lachje, dan kon hij altijd nog zeggen dat hij een grapje maakte.
“Dan ben je braaf,” glimlachte ze. “Jij mag vandaag achter me aan lopen. Als een puppy, kwijlend en wel.”
Goed gegokt.
Zijn lul reageerde en hij schoof in z’n stoel.
Hij keek haar aan.
Zij keek naar z’n kruis.
“Dat was makkelijker dan ik dacht.”
Ze glimlachte tevreden. Triomfantelijk.
“Ga gerust,” knikte ze naar het toilet.
“De dag is nog lang.” Een knipoog.
Hij wist wat ze bedoelde, maar voelde zich opgelaten en bedankte.
Zij zei dat ze graag wilde dat hij ging.
Dat dat het mooiste compliment zou zijn.
Hij trok zich af en kwam klaar in het fonteintje. Spoelde alles weg, waste zijn handen en liep terug.
Ze glimlachte naar hem. Knikte tevreden toen hij zat.
“Lekker?” fluisterde ze.
Hij knikte.
“Geil,” zei ze. “Nu wil ik ook.”
Ze wachtte niet op zijn reactie en ging.
Ze trok haar rokje iets omhoog om de bovenkant van de kousen te laten zien. Meer huid. Een handbreedte.
4.
Het werd een ritueel. Zij kwam binnen en liet hem zien wat ze droeg. Droeg ze laarsjes, dan vond ze een manier om hem uit te dagen. Om hem gek te maken. Geil en hard tot het pijn deed.
Ze droeg dan een strakke spijkerbroek en bukte met haar kont in zijn richting. Of ze zat in haar stoel en trok haar rokje omhoog zodat hij haar slipje zag. Dat was altijd eenvoudig, wit katoen, boven die mooie gladde huid die hij wilde strelen en likken. Zachtjes bijten.
Daarna keek hij haar aan. Vragend. Smekend. Puppy-ogen, noemde ze dat. En dan glimlachte ze mysterieus en werd hij geil.
Haar toestemming om naar het toilet te gaan kwam steeds later en zijn ongemak werd steeds groter. Hij moest wachten en lijden totdat zij hem verloste. Zij nam het verlangen weg. Zij zorgde dat de pijn ophield. Niet hij.
“Ja, ga maar,” zei ze dan.
En hij ging. Trok en spoot en waste handen en als hij weer zat dan zei ze dat hij braaf was.
In het begin voelde hij zich ongemakkelijk. Later niet meer.
En altijd ging zij na hem. Kwam terug met een blos op haar wangen, lachte naar hem, zei niets en ging aan het werk.
De klootzakken hadden niets door. Egocentrische hufters waren het, met hun kutkoptelefoons en hun kutschermpjes, maar hij was ze dankbaar.
5.
Het was vrijdag en het was rustig.
Ze was er al. Hij wenste haar een goedemorgen en zij wenste hem hetzelfde.
Ze droeg laarsjes.
“Vandaag gaan we samen.”
Zijn lul zwelde op en hij slikte speeksel weg.
“Oké,” zei hij. Z’n bloed raasde.
Ze wachtte tot de lunch.
Starend naar de klok wenste hij iedere klootzak om hen heen de tyfus. Laat ze lekker oprotten.
Z’n ballen zeurden.
Stuk voor stuk vertrokken ze. Alleen, of een paar tegelijk. Veel spraken ze niet. Het was een stille processie van sneue hufters die blijkbaar zelfs tijdens een wandeling een sneue koptelefoon moesten dragen.
Ze waren alleen.
“Kom.” Ze stond op.
Hij volgde haar. Stijf van spanning. Van opwinding. Klaar voor ontlading.
Het was krap, maar het paste. Hij stond met z’n gezicht naar de pot. Zij stond naast hem. Haar borsten raakten z’n bovenarm. Hij rook haar. Voelde haar adem in z’n nek.
“Broek op je enkels,” fluisterde ze in zijn oor. Geil.
Hij deed wat ze zei.
“Armen op je rug. Houd ze daar.”
Hij deed wat ze zei.
“Geen woord meer nu.”
Hij sloot zijn mond.
Haar hand sloot zich om zijn ballen en masseerde ze. Warm. Zacht. Voorzichtig, gelukkig.
Hij kreunde.
“Ssshhh…” Haar adem in zijn oor. Warm. Vochtig.
Hij rilde.
Ze merkte het en lachte zachtjes.
Haar nagels streelden over z’n balzak. Zijn lul schoot op.
Ze zag het. “Goed zo, braaf.”
Ze pakte zijn pik. Stevig.
Ze kneep.
Het maakte hem harder.
“Wat wil je graag?” Haar stem klonk zacht en laag.
Hij zei dat hij wilde klaarkomen.
“Hoe graag wil je dat?”
Hij zei dat hij dat heel graag wilde.
“Genoeg om te smeken?”
Hij gaf op. Wist niet waar geilheid stopte en pijn begon. Klemde zijn kaken op elkaar. Perste de woorden tussen tanden.
“Ja. Alsjeblieft. Ik smeek het.”
Ze trok hem af. De stevige grip bleef, maar het tempo bouwde ze zorgvuldig op.
Hij had niet veel nodig. Z’n heupen schokten.
“Nog niet,” hijgde ze in zijn oor.
Het was te laat.
Ze liet hem los.
Zonder haar hand liep zijn lul steigerend leeg.
Geen explosie. Geen schreeuw.
Een lange, diepe grom.
Doffe ontlading.
Het getik van druppels op de toiletbril en de vloer.
“Ruim dat op,” zei ze.
Het kantoor was nog steeds leeg. Gelukkig.
Hij ging zitten, zij stond op.
Ze was na een paar minuten terug.
“Dat deed je goed,” complimenteerde ze hem.
“Een beetje te snel, maar dat was misschien m’n eigen schuld.”
Een knipoog.
Z’n lul gloeide en z’n ballen voelden leeg. De pijn vervaagde.
De klootzakken kwamen terug.
Haar nagels streelden over z'n balzak. Zijn lul schoot op. Ze zag het. "Goed zo, braaf."
6.
“Wat is dit dan?” Hij keek verward naar het doosje.
“Een cadeautje, voor jou,” zei ze. “Ik wilde hem later pas geven, maar vandaag is beter.”
Het was een stropdas. Hij keek haar verward aan.
“Een halsband voor m’n hondje,” glimlachte ze.
Ze keek nu serieus.
“Je doet die om als ik het zeg. En je houdt hem om. Tot ik zeg dat ie af mag. Laat hem op je bureau, in het zicht.”
Hij knikte, zoals altijd. Hij was braaf. Hij wilde beloning verdienen.
“Doe hem om.” Ze knikte naar de stropdas op zijn bureau.
“Nu?” vroeg hij, kijkend naar de klootzakken om hen heen.
Ze knikte.
Ze draaide haar stoel. Met de brede rug naar de klootzakken.
Hij staarde naar haar benen. Licht gespreid. Dijbenen met de zachte, tere huid aan de binnenkant. Hij wilde snuffelen als een hond. Likken. Speels bijten.
Haar voeten steunden op de punten van haar laarsjes. Die lekkere laarsjes.
Korte witte sokjes met een vrolijk randje.
Ze keek een laatste keer om zich heen en zag dat het veilig was.
Haar vingers trokken haar rokje omhoog. Langzaam. Tergend.
Hij likte z’n lippen af. Geilheid won het nu nog van de pijn. Hij genoot van het geklop in z’n broek. Verlegde z’n lul een beetje.
Hij was klaar voor het wit van haar slipje.
Hij zag roze.
Hij zag haar lippen. Haar klit.
Zijn ogen voelden droog. Hij knipperde. En nog eens.
Geen slipje.
Speeksel vulde z’n mond. Slikken ging moeilijk.
En ademen. Hij was vergeten te ademen.
Wat was ze mooi.
Ze staarde hem vlak aan. Hij staarde terug. Niet knipperen.
Hij wachtte op haar toestemming. Haar commando.
Dat kwam niet.
Zij ging naar het toilet.
Hij bleef zitten. Dat moest van haar.
Ze kwam terug en negeerde hem.
Een blos op de wangen.
Z’n ballen zeurden. Hij was niet langer hard.
Hij keek haar smekend aan, maar zij was aan het werk.
Keek soms op haar telefoon.
Hij probeerde haar aandacht te trekken.
Zij zette haar koptelefoon op.
Hij bekeek de klok. Nog twee uur te gaan.
“Als je thuiskomt, dan mag de stropdas af. En dan mag je klaarkomen, niet eerder. Je moet braaf zijn als ik er niet ben.”
Hij knikte.
Ze pakte haar tas in en vertrok.
De doffe pijn in z’n ballen werd teveel. Hij trok zich af in het toilet op het station. Halfstijf. Droog. Bezeten. Ruw en pijnlijk. Smerig. Als een vies, ongehoorzaam beest. Onbeheerst. Niet braaf.
Het was meer druppen dan spuiten.
De huid van z’n pik brandde en was rood. In een plooi was het rood en prikte het zweet.
Terecht. Straf.
"Als je thuiskomt, dan mag de stropdas af. En dan mag je klaarkomen, niet eerder. Je moet braaf zijn als ik er niet ben."
7.
Hij legde iedere dag de stropdas klaar.
Aan haar kant van zijn bureau.
Hij zag haar twee weken niet.
“Wat dingen te regelen.” Ze klonk afgeleid.
Een rok tot over de knie.
Geen laarsjes. Sneakers.
Teleurstelling. En iets anders. Er was iets mis.
Ze spraken niet.
Het kantoor liep leeg.
De laatste klootzak trok z’n jas onderweg naar de lift aan.
Hij had ze allemaal dood gewenst.
Of gewoon, weet je, weg. Niet hier.
De liftdeur sloot.
“Hé, gaat alles wel goed met je?” Hij boog zich naar haar toe.
Ze keek hem aan en zei: “Nee.”
Hij was bezorgd. Om haar.
“Kan ik iets doen?”
Ze keek naar het toilet en toen omlaag. Haar schouders zakten.
“Ben je vandaag braaf?” Een fluistering.
Hij keek haar aan.
Wilde haar troosten.
Vroeg niet verder. Hij hoefde het niet te weten.
“Kom.” Hij stak haar zijn hand toe en stond op.
Ze pakte de stropdas, deed die bij hem om en nam zijn hand.
Hij ging haar voor.
Haar hand voelde klein, zacht en warm en een beetje klam.
Hij sloot de deur en deed hem op slot. Draaide zich om.
Ze omhelsde hem en hij haar.
Hij hurkte en voelde onder haar rok.
Trok haar slipje omlaag.
Hielp haar eruit te stappen.
“Ga zitten,” fluisterde hij.
Ze deed het.
“Doe je rok omhoog.”
Ze deed het.
“Trek je knieën op.”
Ze deed het.
Roze. Glad. Zacht. Glinstering. Mooi.
Ze pakte de stropdas en trok hem naar beneden.
Hij likte haar met een ontspannen tong. Langzame, brede en lange halen.
Hij voelde haar opwinding.
Hij rook haar en hij proefde haar.
Spande zijn tong een beetje aan.
Duwde hem tussen haar lippen.
Omlaag en toen omhoog.
Zachtjes over haar klit.
Wat was ze nat. Wat was dat lekker.
Nog iets meer spanning. Het puntje van z’n tong draaide rondjes. Streelde. Kietelde.
Ze hijgde. Duwde haar heupen omhoog.
Hij slikte speeksel met haar vocht door.
Maakte een vinger nat en gleed in haar.
Strak. Warm en vochtig. Zacht en glad.
Hij likte haar weer.
Sloot z’n lippen om haar klit en zoog. Zachtjes.
Likte.
Draaide rondjes.
Zoog opnieuw.
Zijn vinger voelde haar knijpen. Pulserend. Ritmisch.
Hij krulde zijn vinger. Voelde waar hij naar op zoek was.
Zoog op haar klit en likte weer.
Trok z’n vinger iets terug en duwde hem weer in haar.
Iets meer kracht nu.
Zoog en likte.
Haar duwen en knijpen dirigeerden hem.
Hij zoog. Gleed in en uit haar. Hij likte met z’n tong. Stootte met z’n vinger.
Ze kreunde.
Ze was dichtbij.
Hij ging sneller nu. Sneller dan zij.
Ze probeerde te volgen.
Haar heupen dansten. Duwden haar tegen zijn mond.
Ze holde haar rug en maakte hem bol. En weer hol.
Ze hijgde en kreunde.
Raakte uit ritme.
Schokte. Ontspande en spande.
Schreeuwde binnensmonds.
Hij slikte weer. Wat smaakte ze heerlijk, zeker nu.
Hij trok z’n vinger voorzichtig terug.
Ze hapte naar adem, rug weer hol.
Ze ontspande pas toen zijn vinger haar verliet.
Hij vertrok. Dat vroeg ze hem.
Acht minuten. Negen.
Ze kwam terug en ging zitten.
Pakte haar tas in.
Stond op.
Trok haar jas aan.
Keek hem aan.
Hij was in de war.
“Dit was mijn laatste dag.” Ze klonk zakelijk.
Zijn maag verkrampte en zijn mond werd droog.
“Wat? Waarom? Hoe…”
“Gewoon een zootje bullshit. Onzin. Zoals je al zei, allemaal klootzakken hier.” Het klonk vlak, maar in haar ogen brandde vuur.
“Weet je, ik blij dat ik van die hufters af ben,” gebaarde ze om zich heen.
Hij bleef stil.
Ze keek hem aan. Hij zag haar traan.
Hij omhelsde haar. Voelde haar snikken.
Ze kwam tot rust.
Haalde een paar keer diep adem.
Toen liet ze hem los.
Ze streelde zijn wang, lachte spijtig en zei: “Je was braaf. Echt heel braaf.”
"Trek je knieën op." Ze deed het. Roze. Glad. Zacht. Glinstering. Mooi.
8.
Het was rustig, en hij vond snel een vrije plek. Pakte zijn tas uit, hing zijn jas op en ging zitten. Keek om zich heen en zag de klootzakken met hun kutkoptelefoons. Starend naar een monitor of een toetsenbord. Turend op een mobiele telefoon. Zombies. Kutzombies zonder besef van de mensen om hen heen.
Hij zette z’n koptelefoon op. Bekeek zijn mobiel. Negeerde alles en iedereen. Toch allemaal klootzakken in een klotebedrijf.
Hij deed de stropdas recht en verheugde zich op thuiskomen.
Dan zou hij de stropdas afdoen.
En hij zou denken aan haar.
Aan blote huid op zachte dijen.
Aan laarsjes.
Aan haar geur en aan dansende heupen die haar smaak zijn mond in persten.
Hij zou masturberen.
En zijn sperma zou met een gerikketik op de toiletbril en op de vloer terechtkomen.
Wat vond jij van dit erotisch verhaal? Laat het ons weten in de reacties!
